Zelfbewustzijn om verschil te maken

Afgelopen donderdag was ik aanwezig bij een Zoom bijeenkomst met de naam Zelfbewustzijnsavontuur van een klant van mij, Young Colfield. Iets dat helemaal bij hen past. Ze willen talent trainen tot zelfbewuste mensen die bij hun opdrachtgevers vanuit eigen koers iets in beweging zetten. 

De vraag van het zelfbewustzijnsavontuur is ‘Hoe breng jij de economie in beweging?’. In mijn woorden: wat kan ik als individu nou doen om verschil te maken in dat grote systeem dat economie heet?

Interview met Hans Stegeman van Triodos

De eerste geïnterviewde was Hans Stegeman, hoofd investeringsstrateeg bij Triodos bank met als thema de zelfbewuste economie. Een betoog voor het loslaten van groei en winstmaximalisatie als de belangrijkste doelstellingen van organisaties omdat dat een onhoudbaar economisch model in stand houdt. Interessant!

Hans gaf een uitleg van hoe het economisch systeem in elkaar zit en welke keuzes je als bank kunt maken om verschil te maken in dat systeem. Maar wat mij betreft is en blijft de meest interessante vraag hoe ik als individu het verschil kan maken binnen een groot systeem dat als een tanker op zijn koers ligt. Hoe houd ik moed, ook als de stapjes klein zijn of niet eens zichtbaar worden?

In het interview kwamen hier een paar antwoorden op. Zoals ‘Durf een gekkie te zijn en vertel dat andere verhaal’, ‘Sla een brug van het bestaande verhaal naar het verhaal dat jij wilt vertellen’ en ‘Houd moed en zie de kleine veranderingen’. Heel waar. Waardevol en toch… hoe dan precies? 

Op de vraag of Hans zijn verhaal binnen de organisatie heeft moeten verkopen, was het antwoord nee. Want Triodos heeft als organisatie duurzaamheid hoog in het vaandel staan en dus hoeft het gesprek daarover niet te worden gevoerd. Het ging daarna al snel weer naar de abstractere laag van de grotere patronen en ‘het systeem’. 

Kan een individu in zijn eentje verschil maken?

Precies dit illustreert mijn eigen zoektocht rond deze vragen. Ik wil graag als trainer en coach werkelijk het verschil maken door individuen te trainen en zo een organisatie een zetje te geven. Maar is dat reëel? Kan een individu dat wel in zijn eentje? Of is dat een te grote klus? Want ik weet ook dat bestaande kaders super lastig zijn om aan te passen wanneer ze eenmaal staan. En er is vaak een disruptie nodig om een systeem van koers te laten veranderen. 

Leidende principes

In de avond sprak ik vervolgens een goede vriendin en collega van me. Ze had vorig jaar een mooi aanbod ontvangen om bij een trainingsbureau in de leer te gaan. Inmiddels waren ze zover dat ze met elkaar de precieze afspraken gingen maken over hoe dat vorm zou kunnen krijgen. En het resultaat van dit gesprek is dat ze heeft bedankt. Ze kon voelen dat haar leidende principes onder druk komen te staan als ze ‘ja’ zou zeggen tegen dit aanbod en dus heeft ze bedankt. Moedig! Want er is inkomen en toekomst mee gemoeid en toch kiest ze voor iets anders. En voor het ongewisse. Het is ook pijnlijk. Het is nogal wat om die mensen die je na aan het hart staan en die mooie dingen doen te zeggen dat je er toch geen deel van wilt zijn.

In het gesprek met Hans ging het ook over dat ‘mensen’ andere keuzes moeten gaan maken bijvoorbeeld voor biologisch eten en slow fashion i.p.v. fast fashion. En dat niet iedereen dat kan betalen. En eigenlijk kan Leontine het ook niet ‘betalen’. Desondanks kiest ze ervoor trouw te zijn aan haar innerlijke koers en een keuze te maken die daarbij past. Hoe pijnlijk en ingewikkeld ook. 

De moed vinden om anders te zijn 

En misschien is dat uiteindelijk wel waar deze zoektocht om draait. Hoe vind ik de moed om in de dagelijkse keuzes die ik maak, de kleine en de grote, steeds weer te gaan voor wat klopt bij mijn leidende principes? Hoe kun je tegen je baas zeggen: ‘Ik ben niet akkoord en ik wil graag op een andere manier dit werk bij jou doen’ als je het niet kunt veroorloven dat je baas of je collega’s dan misschien ook niet meer met jou willen? En hoe houd ik de aansluiting met anderen als ik vol ga voor mijn verhaal zodat ik niet in de hoek van ‘gekkie’ of ‘wappie’ wordt gezet en zo buiten de groep kom te staan? Want vanuit die positie kan ik niet zoveel betekenen en word ik een roepende in de woestijn. 

Transformatieve kracht 

Zelf ben ik al een aantal jaren op reis met deze vragen. De eerste stap is wat mij betreft de stap naar binnen. Het is nodig dat je de moed vindt om stil te staan en stil te worden.  Van binnen te voelen wat jouw eigen plek is en waar het voor jou echt om draait. Zodat jouw handelen als vanzelf volgt uit de waarheid die je in jezelf vindt. Het draait wat mij betreft steeds weer om het vinden van de plek van de ‘open will’ uit Theory U. Waar de beweging jou kan vinden. Hier zit de grootste transformatieve kracht. Een beweging zonder bombarie of zendingsdrang. ‘Gewoon’ omdat het niet anders kan dan dat je trouw bent aan jezelf en aan jouw plek. Ook al doet dat ook zeer. Ook al weet je nog niet waar het je gaat brengen. Zoals bij mijn vriendin. Met innerlijke stevigheid en resolutie terwijl het ook spannend is en pijn doet tegelijkertijd. 

Een stille revolutie

Als ik deze gedachtenlijn volg, verander je economieën inderdaad door mensen te veranderen. Door ze ontvankelijk te maken, niet voor wat jij vindt, maar voor wat ze in zichzelf aantreffen als ze stil worden. Een stille revolutie, zo je wilt. Dan start de beweging eerst en vooral van binnen voordat hiervan iets aan de buitenkant zichtbaar wordt. Ik hoop dat de volgende gesprekken van het Zelfbewustzijnsavontuur nog meer in zullen gaan op deze spannende kant van beweging. Ik ga er bij zijn en ik ben super benieuwd. 

Mocht je interesse hebben in dit Zelfbewustzijnsavontuur? Volgens mij kun je je voor februari 2021 nog aanmelden voor de volgende twee sessies bij Young Colfield. Ik weet zeker dat je van harte welkom bent!

Stille revolutie